بعضی وقتها خواسته و یا نا خواسته عادتهایی داریم که شاید بدون توجه از کنار کارهای مهمی رد می شویم. برخی اوقات برای انجام نشدن کاری شاید از روی ریا مثل اسفند به هوا می پریم و گاهی حتی اهمیت آن کار را فراموش می کنیم.
در دهه فجر که باب مراسم وافتتاح و احترام و ... هفته پرکاری برای مسئولین و حتی مردم بود، توفیق شد من هم چند جلسه ای را شرکت داشته باشم .
خیلی دقت کردم ، اول فکر کردم شاید زیاد حساس شده ام. اما جلسه اول و دوم که سپری شد در جلسه سوم هم همین مسأله را مشاهده کردم. نکته ای که سالها قبل هم برخی بزرگان به آن اشاره کردند.
اول هر مجلسی به رسم احترام تلاوت قرآن و بعد سرود ملی خوانده می شود. ولی تا قرآن می خوانند هنوز جلسه رسمیت پیدا نکرده و همه همچنان مشغول احوالپرسی اند و تا آغاز سرود ملی را می شنوند همه با احترام به پا می ایستند و سکوت تمام جلسه را فرا می گیرد.
فرقی هم نمی کند کجا باشد استادیوم ورزشی و یا حتی روز 22 بهمن امسال که این مساله باز هم تکرار شد.
تذکر دوم: با وجود همه برنامه ریزی ها در سفر های مسئولین ودیدن تمام دقیقه ها و ثانیه های این دیدار ها باز می بینیم در اکثر موارد سخنرانی آن مسئول با اذان ظهر همراه می شود. مورد آخر هم در سفر استانی رئیس جمهور به اصفهان ، شروع سخنرانی ایشان چند دقیقه ای به اذان ظهر بود و تا نیم ساعتی بعد از اذان ادامه داشت.
انتظار است آقای رئیس جمهور که به تمام معنا روحانی است توجهی به این مساله می کردند. یا مراسم استقبال زود تر برگزار می شد و یا ...
تذکر سوم: خیلی گذرا شاید زیاد حساس شده ام که تقریبا در همه گزارش های تلویزیونی صدای اذان را می شنویم. مورد اخیر هم همین گزارش گرد و غبار از اهواز.
احترام به قرآن و نماز اول وقت در برنامه های انقلابی و رسانه ای اگر اولویت نداشته باشد و در این زمینه جامعه اصلاح نشود کم کم به دست فراموشی سپرده می شود.
همین جا از اقدام به جای شبکه یک در برگزاری نماز جماعت اول وقت در برنامه مناظره تقدیر می شود.
برچسب ها : شهر , دین و مذهب ,
